Yağan yağmurun altında adımlarımı sessizce atıyordum ileriye doğru. Kanatlarım kürek kemiklerimin arkasına kendini göstermeye başlamıştı yavaş yavaş. İnsanlar onları göremediği için şanslı sayılırdım. Yağmurun ıslaklığıyla daha da belirginleşmişti ve gözlerim yine her zamanki gibi gümüşi bir ışıkla parlıyordu. Gözlüklerim yüzünden kararmış eve doğru baktım. Yanlızca melek kanı taşıyanların gördüğü bu karargah hiçbir masraftan kaçınılmamış bir biçimde şekilendirilmişti. Sanki bulutların berraklığıyla parlayan eve ilk adımımı attığımda içeriye sinmiş portakal, nane ve tarif edemeyeceğim Dallas'a özel o kokudan sadece onun salonda bir yerlerde olduğunu anladım. Birkaç gündür işler o kadar yoğundu ki onu göremez, mavi gözlerine bakıp pürüzsüz tenine dokunamaz olmuştum. Sessizce iç geçirdiğim sırada sırtımda hissettiğim sıcacık ellerle irkildim. Ardından bedenimi kaplayan o yakıcı duygu beni adeta kavurur oldu. Yavaşça arkamı dönerek yanaklarına yumuşak bir öpücük kondurduktan sonra omuzlarına gömdüm başımı. Nefis kokusunu içime çektim ve gözlerimi kapadım yavaşça. Kollarından hafifçe ayrılarak montumu ileride duran koltuğa fırlattım. Masanın üzerinde bizi bekleyen pastalara doğru özlem dolu bir bakış attıktan sonra sandalyelerden birine oturdum ve kendime en kırmızısından bir şarap doldurdum. Yanıma oturduğu sırada ufak bir gülücükle selamladım onu. Tam ona Daniel'in nerede olduğunu soracağım sırada kapı aniden açıldı ve üzerindeki yağmur sularını sıçratarak içeriye Daniel girdi. Endişeli gözlerini saklamak amacıyla ıslanmış yüzlerimize bakıyor ve kahkaha atıyordu. Bir şeylerin kötü gittiğini anlamak zor değildi. Ardından açık kapının arkasından rüzgardan mıdır bilinmez bir şekilde dağılmış saçlarıyla Duerre içeriye girdi. Onunda yüzünde gülücükler açıyordu. İkisine de dikkatle baktım ve somurtmaya başladım. İkizimi mi aldatıyordu bu salak? Gerçi ona salak demek pek yakışık kalmaz. Çünkü o meleklerin başkanlarından. Ne de olsa düşmüşlerden. Kafamı salladım ve gözlerimi ona diktim. Duerre bizi görünce gülmeyi kesmişti. Büyük ihtimalle benim Malena mı Melanie mi olduğumuanlamaya çalışıyordu. Gülümsedim ve dudaklarımı hareket ettirdim. 'Melanie'
Çatalımı önümdeki keklerden birine batırdığım sırada tam karşımda Malena belirdi. Kafasını hızla salladı ve elime vurdu.
''Bu yaptığın çok ayıp ikiz, ziyafete bensiz mi başlıyorsun?''
Dudaklarını hafifçe büktükten sonra Daniel'i görmesiyle yüzünde alışılmışın dışında bir gülümseme belirdi. Gelen herkes yavaşça masaya oturmaya başladığında Daniel yüzündeki heyecanlı gülümsemeyi silerek gözlerindeki kararlı ve endişeli bakışı ortaya çıkardı.
C.tesi Tem. 10, 2010 1:41 pm
